
Μάικλ Κέιν: Ο αξιαγάπητος σερ που δεν δίστασε ποτέ να «τσαλακωθεί»
- Παναγιώτα Απέργη - 24 Νοεμβρίου 2024
Ο Μόρις Τζόζεφ Μικλγουάιτ, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 14 Μαρτίου 1933 και μεγάλωσε σε μια φτωχική οικογένεια που δεν είχε κάποια σχέση με τις τέχνες. Στα 15 του χρόνια - και ενώ αντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα υγείας, μεταξύ των οποίων και ραχίτιδα - εγκατέλειψε το σχολείο, στο οποίο διέγραφε μια κάκιστη πορεία, και ξεκίνησε να κάνει διάφορες περιστασιακές δουλειές, πριν καταταγεί στον βρετανικό στρατό, υπηρετώντας, μάλιστα, και στον Πόλεμο της Κορέας. Οι εμπειρίες που απέκτησε από τις μάχες στην πρώτη γραμμή υπήρξαν καταλυτικές για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, αλλά και την τέχνη του, καθώς, όπως έλεγε, κανείς δεν μπόρεσε να τον κάνει να νιώσει απελπισμένος.
Με την επιστροφή του στη Βρετανία, εργάστηκε, αρχικά, σε θέατρα του Λονδίνου ως βοηθός διευθυντή, αλλά σύντομα αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του ως ηθοποιός, ξεκινώντας να σπουδάζει τα βράδια υποκριτική.
Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στο θεατρικό σανίδι, το 1953, συμμετέχοντας σε παραστάσεις του «Carfax Theatre», ενώ τρία χρόνια αργότερα έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο σε βρετανικές παραγωγές. Την ίδια περίοδο, πήρε την απόφαση να αλλάξει το ονοματεπώνυμό του σε ένα πιο εμπορικό, υιοθετώντας το Μάικλ Κέιν, αφότου είδε τη διαφημιστική αφίσα της πολεμικής ταινίας «The Caine Mutiny» (Η ανταρσία του Κέιν).

Φανατικός αναγνώστης, ανακάλυψε, μέσα από τις σελίδες των βιβλίων, ότι για να αλλάξεις τη ζωή σου, πρέπει να δουλέψεις σκληρά κι έτσι ξεκίνησε να δουλεύει ασταμάτητα, δίχως να κάνει επιλογή ρόλων, κερδίζοντας, σύντομα, την εμπιστοσύνη τόσο του καλλιτεχνικού κόσμου όσο και του κοινού, που άρχισε να τον αναγνωρίζει από τις δουλειές του.
Μετά από αρκετά χρόνια σκληρής δουλειάς, οι κόποι του απέδωσαν καρπούς και, το 1964, πρωταγωνίστησε στην εμβληματική ταινία «Ζulu», που πραγματεύεται την ιστορική μάχη μεταξύ Βρετανών στρατιωτών και πολεμιστών Ζουλού, στη Νότια Αφρική, υποδυόμενος τον αβανταδόρικο ρόλο του σνομπ αριστοκράτη αξιωματικού. Επόμενος μεγάλος σταθμός ο ρόλος του Χάρι Πάλμερ στην ταινία «Ipcress File», χαρακτήρα με τον οποίο συμπορεύτηκε σε συνολικά πέντε ταινίες, αλλά και του Άλφι στην ομώνυμη τεράστια επιτυχία του 1966, που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πολλά υποσχόμενους Βρετανούς ηθοποιούς.

Η ικανότητά του να μεταπηδά από χαρακτήρα σε χαρακτήρα, ενσαρκώνοντας άλλοτε τον αδίστακτο τυχοδιώκτη και τον ψυχωτικό δολοφόνο κι άλλοτε τον ταπεινό καθηγητή και τον εκλεπτυσμένο τζέντλεμαν, του έδωσε το «χρυσό» εισιτήριο για τον χώρο της μεγάλης οθόνης και, φυσικά, για την καρδιά του κοινού, δουλεύοντας αδιάκοπα χωρίς να συμβιβάζεται.
Το ταλέντο του, ευτυχώς, δεν περιορίστηκε μόνο στη Βρετανία, τουναντίον, διέγραψε μια σπουδαία καριέρα που διαρκεί εδώ και οκτώ δεκαετίες και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, έχοντας εμφανιστεί σε περισσότερες από εκατό πενήντα ταινίες, με πιο αγαπημένη του, μάλιστα, το «Educating Rita» (Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα), όπου συμπρωταγωνίστησε με την Τζούλι Γουόλτερς. Μέχρι σήμερα, ο Κέιν αναφέρει ότι η βρετανική παραγωγή, που αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού του Γουίλι Ράσελ, είναι η ερμηνεία για την οποία είναι πιο περήφανος.

Ο Κέιν, που σε όλη του της καριέρα κατάφερε να αποδώσει κάθε ερμηνευτική πρόκληση που ήρθε στον δρόμο του, έχει τιμηθεί με δύο Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου για τις ταινίες «Hannah and Her Sisters» (Η Χάνα και οι αδελφές της) του Γούντι Άλεν και «The Cider House Rules» (Θέα στον Ωκεανό) του Λάσε Χάλστρομ, αλλά και με ένα βραβείο BAFTA , τρεις Χρυσές Σφαίρες και ένα Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών Οθόνης. Παράλληλα, μαζί με τον Τζακ Νίκολσον, είναι οι δυο ηθοποιοί, που βρίσκονται κάθε δεκαετία, από το 1960, στις υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Εκτός από τις αμιγώς καλλιτεχνικές διακρίσεις, έχει χριστεί, το 2000, ιππότης Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β΄, λαμβάνοντας τον τίτλο του «σερ», ενώ το 2011 τιμήθηκε με την υψηλότερη πολιτιστική διάκριση της Γαλλίας.
Ο 91χρονος ηθοποιός, με τη χαρακτηριστικά προφορά του κόκνεϊ, ο οποίος έχει διακριθεί και για τις συγγραφικές τους ικανότητες, με τα βιβλία του να γίνονται μπεστ-σέλερ, αποχώρησε θριαμβευτικά από την ενεργό ηθοποιία, δίνοντας μια τελευταία μεγαλειώδη ερμηνεία στο πλευρό της αείμνηστης Γκλέντα Τζάκσον στην ταινία «The Great Escaper».
Στην προσωπική του ζωή, ο Κέιν παντρεύτηκε δυο φορές, την πρώτη με την επίσης ηθοποιό Πατρίσια Χέινς, με την οποία απέκτησε μια κόρη, και τη δεύτερη με τη Σακίρα Μπακς, την οποία ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, όταν την είδε για πρώτη φορά σε μια διαφήμιση καφέ.

Μέχρι το 1971, ο Κέιν δήλωνε αμετανόητος εργένης, καθώς ο ανεπιτυχής γάμος του με την Χέινς του άφησε μια κάποια απέχθεια για τη δέσμευση κι ό,τι αυτή συνεπάγεται. Όμως, όλα άλλαξαν τη μέρα που, ενώ έβλεπε τηλεόραση μ’ ένα φίλο του στο Λονδίνο, εμφανίστηκε μια νέα διαφήμιση για τον καφέ «Μάξγουελ Χάους», όπου πρωταγωνιστικό ρόλο είχε μία εντυπωσιακή νεαρή.
Μόλις τελείωσε η διαφήμιση, ο 38χρονος τότε ηθοποιός τόνισε ότι ήταν ωραιότερη γυναίκα που είχε δει ποτέ και ότι θα την παντρευόταν, αν και δεν είχε ιδέα ποια ήταν! Μετά από πολλή έρευνα και λίγη… τύχη, ανακάλυψε ότι η κοπέλα της διαφήμισης ζούσε στο Λονδίνο, μερικά μόλις χιλιόμετρα από το σπίτι του Κέιν.