Γιώργος Μιχαλακόπουλος: Ο αγαπημένος ποιητής Φανφάρας που πολεμούσε «για αχτίδες φωτός»

• Παναγιώτα Απέργη - 8 Φεβρουαρίου 2024

Ο σπουδαίος Γιώργος Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1938 στην Αθήνα, «κολλώντας» το μικρόβιο του ηθοποιού στις τελευταίες τάξεις του οκτατάξιου τότε Γυμνασίου, με παρότρυνση των καθηγητών του, οι οποίοι είχε στήσει μια θεατρική ομάδα που έδινε με μεγάλη επιτυχία παραστάσεις στο θέατρο «Κεντρικόν».

Μετά την αποφοίτησή του, σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, όπου χάρη στον δάσκαλό του, τον Κάρολο Κουν, ανακάλυψε τον θαυμαστό κόσμο του θεάτρου. Για πρώτη φορά επαγγελματικά ανέβηκε στη σκηνή το 1959, όταν συμμετείχε ως πρωτοετής σπουδαστής στη θρυλική παράσταση του Κουν «Όρνιθες», στο Ηρώδειο.

Τελειώνοντας τη σχολή συνέχισε να εμφανίζεται με παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης, ενώ, δυο χρόνια αργότερα, αυτονομήθηκε και συνεργάστηκε με τον θίασο του Κώστα Μουσούρη, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους μεγάλων συγγραφέων. Σταδιακά, εντάχθηκε στους θιάσους του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, της Άννας Συνοδικού, του Δημήτρη Χορν, της Τζένης Καρέζη και της Έλλης Λαμπέτη, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους σε κλασικά έργα.

Το 1973 ίδρυσε το Θέατρο Σάτιρας, ανεβάζοντας το «Ω, τι κόσμος μπαμπά» του Κώστα Μουρσελά και συνέχισε την πορεία του στο ελεύθερο θέατρο μέχρι το 1986, όταν ξεκίνησε η πολυετής συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο.

Για δέκα χρόνια, ο Μιχαλακόπουλος παρέμεινε στην κρατική σκηνή, ενσαρκώνοντας μεγάλους ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου, σκηνοθετώντας από το 2000 και δικές του παραστάσεις, με κορυφαία στιγμή το έργο του Τζεφ Μπάρον «Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκριν».

Στη μεγάλη οθόνη υπήρξε επιλεκτικός, μένοντας, ωστόσο, αξέχαστος ως ποιητής Φανφάρας στο έργο του Δημήτρη Ψαθά « Ξύπνα Βασίλη», ενώ εμφανίστηκε συνολικά σε δεκαοχτώ ταινίες.

Παράλληλα, το τηλεοπτικό κοινό τον πρωτογνώρισε από την εμβληματική σειρά του Κώστα Μουρσελά «Εκείνος και εκείνος», όπου πρωταγωνιστούσε ως ρακένδυτος Σόλωνας πλάι στον φίλο του Λουκά, τον οποίον ενσάρκωνε ο επίσης σπουδαίος Βασίλης Διαμαντόπουλος.

Για τρία χρόνια, από το 1972 έως το 1974, το μοναδικό τηλεοπτικό δίδυμο έμπαινε στα σπίτια των πολιτών από την κρατική, που ελεγχόταν από τη Χούντα, η οποία αδυνατούσε να κόψει τα υπαινικτικά κείμενα του Κώστα Μουρσελά.

Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν άλλες δεκαέξι εμφανίσεις του σε τηλεοπτικές παραγωγές, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά του.

Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος για τον συνάνθρωπο και βαθιά φιλοσοφημένος, ίδρυσε το 1981 το θεατρικό εργαστήρι στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου δίδαξε και ο ίδιος, ενώ διετέλεσε και αντιπρόεδρος του ΚΕΘΕΑ.

Σε όλη του τη ζωή παρέμεινε πολιτικά ενεργός, συνδικαλιστής και αριστερός χωρίς ένταξη σε κάποιο πολιτικό κόμμα, ενώ κατά την περίοδο 1974-1986 ασχολήθηκε με τα κοινά, διατελώντας δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων. Όπως έλεγε και ο ίδιος άλλωστε οι άνθρωποι «για αχτίδες φωτός πολεμάμε».

Παράλληλα με τη θεατρική του πορεία, υπήρξε καθηγητής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, αλλά και του Τμήματος Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, δίνοντας τη σημαντικότερη, ίσως, συμβουλή στους νεώτερους ηθοποιούς:

«Κι αν πάνω στη σκηνή έρθει η αποτυχία, θα πρέπει να σκεφτούν πως είναι συστατικό της επιτυχίας. Στο θέατρο είναι σαν να βρίσκεσαι σε κανό και να ταξιδεύεις, δεν υπάρχει ταξίδι χωρίς κινδύνους, μπορεί να συμβούν και ναυάγια. Αυτά σε κάνουν πιο δυνατό».

Πιστός μαθητής του Καρόλου Κουν, τον οποίον θεωρούσε μέγιστο δάσκαλο, δεν έκανε ποτέ εύκολα κείμενα, γιατί πίστευε ότι για να εξελιχθεί ένας ηθοποιός πρέπει να συγκρουστεί με τον ίδιο του τον εαυτό και με τα εκφραστικά του μέσα.

Από τον ποιητή Φανφάρα και τον Θεόδωρο ως τον Κρίστοφερ Ρεν, τον Σορίν, Γιέργκεν Τέσμαν, τον Σάιλοκ και τον κύριο Γκριν, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ερμήνευσε δεκάδες ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου με απαράμιλλη φυσικότητα, κερδίζοντας τον σεβασμό του κοινού και την εκτίμηση των ομοτέχνων του.

Μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Αθηνά Μιχαλακοπούλου, με την οποία απέκτησε δυο κόρες, την Ιωάννα και την Ελένη.

Ο απολαυστικός Σόλων, ο γλαφυρός ποιητής Φανφάρας, o άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα άφησε την τελευταία του πνοή στις 16 Δεκεμβρίου 2023, πηγαίνοντας να συναντήσει τον αγαπημένο του Λουκά, για να καθίσουν στο παγκάκι τους και να ξαναμιλήσουν για τον δικό τους και δικό μας κόσμο.