Ο Ανδρέας Εμπειρίκος (2 Σεπτεμβρίου 1901 - 3 Αυγούστου 1975) ήταν ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος και ψυχαναλυτής, στον οποίον οφείλεται η εισαγωγή του σουρεαλισμού στην ελληνική Τέχνη.

Έχοντας παρακολουθήσει μαθήματα φιλοσοφίας και αγγλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο King's College του Λονδίνου, την περίοδο 1926-1931 έζησε στο Παρίσι, όπου συνδέθηκε με τον κύκλο των υπερρεαλιστών και ασχολήθηκε ενεργά με την ψυχανάλυση.

Την πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα την έκανε, το 1935, με την ποιητική συλλογή «Υψικάμινος» που έχει χαρακτηριστεί ως το πρώτο δημοσιευμένο υπερρεαλιστικό ποιητικό κείμενο στην Ελλάδα, το οποίο αντιπροσωπεύει την κατεξοχήν «λυρική» περίοδο του Εμπειρίκου. Χαρακτηριστικό είναι και το πολύτομο μυθιστόρημά του «Ο Μέγας Ανατολικός», που προκάλεσε αντιδράσεις για την ελευθεροστομία και το ερωτικό περιεχόμενό του, ενώ άλλα γνωστά έργα του είναι τα: «Ενδοχώρα», «Γραπτά ή Προσωπική Μυθολογία», «Οκτάνα» κ.ά..

Ο Λορέντζος Μαβίλης (6 Σεπτεμβρίου 1860 - 28 Νοεμβρίου 1912) ήταν ποιητής, δημοτικιστὴς καὶ και συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων.

Με ευρωπαϊκές σπουδές, υπήρξε εξαιρετικά δημιουργικός, αδιάκοπα ρομαντικός στη ζωή του, που τη θυσίασε για την πατρίδα. Ανήκε στην Επτανησιακή Σχολή, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τον Σολωμό και τους επιγόνους του και κυρίως από τον δάσκαλό του και στενό φίλο, τον Ιάκωβο Πολυλά.

Χάρη στη γλωσσομάθειά του, μετέφρασε κείμενα όπως τμήματα του ινδικού έπους «Μαχαμπχαράτα», τον «Σαούλ» του Ρ. Μπράουνιγκ, αποσπάσματα από την «Αινειάδα» του Βιργιλίου και έργα των Σίλερ, Γκαίτε, Μπάιρον κ.ά.. Τα σονέτα του, άψογα δουλεμένα, κατέχουν κεντρική θέση στη νεοελληνική ποίηση για τη μεστή τους γλώσσα, τον ιδιαίτερα λεπτεπίλεπτο στίχο τους και την πλούσια ομοιοκαταληξία τους.

Ο λόγος του στη Βουλή, τον Φεβρουάριο του 1911, για το «γλωσσικό» άρθρο του Συντάγματος αποτελεί την κορύφωση των αγώνων του για τη δημοτική γλώσσα και σταθμό στην ιστορία του γλωσσικού ζητήματος.

Ο Λέων Τολστόι (9 Σεπτεμβρίου 1828 – 20 Νοεμβρίου 1910) ήταν Ρώσος συγγραφέας, κριτικός και δραματουργός και μία από τις σημαντικότερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας, γνωστή για τον ρεαλισμό και την ψυχολογική πρόζα του.

Μέσα από τα έργα του, κατάφερε να απεικονίσει με απαράμιλλο τρόπο τη ρωσική κοινωνία της εποχής του και τη ζωή της τσαρικής Ρωσίας του 19ου αιώνα. Στον Κριμαϊκό Πόλεμο υπηρέτησε ως αξιωματικός του πυροβολικού, με τον αποτροπιασμό για τις φρικαλεότητες του πολέμου να αποτυπώνεται στα «Διηγήματα της Σεβαστούπολης», όπου διαφαίνεται το μίσος του για τον πόλεμο.

«Πόλεμος και Ειρήνη», «Άννα Καρένινα», «Ανάσταση», «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς», «Αφέντης και δούλος» είναι μερικά μόνο από τα σημαντικότερα έργα του, που μέχρι και σήμερα μαγεύουν τους αναγνώστες.

Ο Ντάνιελ Ντεφόε (13 Σεπτεμβρίου 1660 - 24 Απριλίου 1731) ήταν Άγγλος επιχειρηματίας, συγγραφέας, δημοσιογράφος και φυλλαδιογράφος.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και την πολιτική, εκδίδοντας την πολιτική εφημερίδα «Review of the Affairs of France», καινοτομώντας σε ζητήματα οικονομικής δημοσιογραφίας.

Με το σατιρικό ποίημα του «Ο γνήσιος Άγγλος» υπερασπιζόταν τον βασιλιά Ουίλιαμ Γ΄ της Οράγγης, σατιρίζοντας, ταυτόχρονα, την αγγλική υπεροψία και αξίωση στη φυλετική καθαρότητα. Σταθμός για τη συγγραφική του πορεία ήταν το μυθιστόρημα «Ροβινσώνας Κρούσος», το οποίο αποτελεί έναν από τους θεμέλιους λίθους του αγγλικού μυθιστορήματος. Άλλα γνωστά του έργα είναι τα: «Κάπτεν Σίνγκλετον», «Συνταγματάρχης Τζακ», «Μολ Φλάντερς», «Ημερολόγιο της χρονιάς της πανούκλας» και «Ροξάνα».

Ακόμη, έγραψε ταξιδιωτικά βιβλία, άρθρα, φυλλάδια και βιβλία με μεγάλη ποικιλία θεμάτων (πολιτικής, εγκληματικότητας, θρησκείας, γάμου, ψυχολογίας κ.α.).

Η Αγκάθα Κρίστι (15 Σεπτεμβρίου 1890 - 12 Ιανουαρίου 1976) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, γνωστή κυρίως για τα αστυνομικά έργα.

Εξέδωσε το πρώτο βιβλίο της, το 1920, συστήνοντας στο κοινό τον Ηρακλή Πουαρό, έναν χαρακτήρα που εμφανίστηκε σε περισσότερα από είκοσι μυθιστορήματά της, ενώ αργότερα δημιούργησε τη Μις Μαρπλ, μία από τις πιο αγαπημένες ηρωίδες της παγκόσμιας αστυνομικής λογοτεχνίας.

Έγραψε περίπου 80 μυθιστορήματα, 30 συλλογές διηγημάτων και 15 θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του σύγχρονου θεάτρου, «την Ποντικοπαγίδα», αυτοβιογραφικά βιβλία, καθώς και 6 αισθηματικά ρομάντζα με το ψευδώνυμο Μαίρη Γουέστμακοτ και, μέχρι το θάνατό της, είχαν πωληθεί πάνω από 400 εκατομμύρια αντίτυπα των βιβλίων της, σε περισσότερες από 100 γλώσσες.

Ο Χέρμπερτ Τζόρτζ Γουέλς (21 Σεπτεμβρίου 1866 - 13 Αυγούστου 1946) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος και ιστορικός.

Το 1895 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, τη «Μηχανή του χρόνου», το οποίο έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής, γεγονός που τον εξώθησε σε μια ξέφρενη παραγωγικότητα. Ως το 1901 είχε γράψει τα σημαντικότερα από τα μυθιστορήματά του, μεταξύ των οποίων «Το Νησί του Δρ. Μορό», «Ο αόρατος άνθρωπος» και ο «Πόλεμος των κόσμων».

Παράλληλα, ήταν γνωστός και για τον πολιτικό και κοινωνικό σχολιασμό του, καθώς δεν δίσταζε να καταπιαστεί με αμφιλεγόμενα ζητήματα για την εποχή, όπως η γυναικεία σεξουαλική απελευθέρωση. Σε όλη του τη ζωή υπήρξε φιλειρηνιστής και προσπάθησε να πείσει τις κυβερνήσεις τόσο στην Αμερική όσο και στη Σοβιετική Ένωση για παγκόσμια ειρήνη, ζώντας αρκετά ώστε να δει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη ρίψη των ατομικών βομβών, γεγονός που είχε περιγράψει το 1914 στο μυθιστόρημά του «Ελεύθερος κόσμος».

Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα (29 Σεπτεμβρίου 1547–23 Απριλίου 1616) ήταν Ισπανός λογοτέχνης και θεατρικός συγγραφέας.

Επιστρέφοντας στην Ισπανία, αφού για πολλά χρόνια πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως επαγγελματίας στρατιώτης, διορίστηκε επισιτιστής του βασιλικού στόλου. Παρά την επιτυχία που γνώριζαν τα θεατρικά του έργα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και πιθανολογείται ότι πέρασε αρκετά χρόνια στη φυλακή.

Το πρώτο μυθιστόρημά του, η «Γαλάτεια», μια ποιμενική μυθιστορία εκδόθηκε το 1585, με σημαντικότερο έργο του, ωστόσο, να είναι o «Δον Κιχώτης», έργο που συγκαταλέγεται στα κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από εξήντα γλώσσες.

Ο Τρούμαν Καπότε (30 Σεπτεμβρίου 1924 - 25 Αυγούστου 1984), κατά κόσμον Τρούμαν Στρέκφας Πέρσονς, ήταν Αμερικανός συγγραφέας.

Η λογοτεχνική του καριέρα άρχισε όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου μέσα σε λίγο καιρό είχε γίνει σχεδόν διάσημος, τόσο για το έργο του όσο και για την κοινωνική του ζωή. Το 1945 δημοσιεύθηκε το πρώτο του διήγημα με τίτλο «Μύριαμ», για το οποίο βραβεύτηκε, ενώ ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Άλλες φωνές, άλλοι τόποι» που αποτέλεσε σημαντική εμπορική επιτυχία, αν και προκάλεσε σκάνδαλο γιατί έθιγε το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας. Ακολούθησε το μυθιστόρημα «Η άρπα από χορτάρι» και το διάσημο «Πρόγευμα στο Τίφανυς».

Ασχολήθηκε ενεργά με το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη δημοσιογραφία, που του απέφερε το μυθιστόρημα-ρεπορτάζ «Εν ψυχρώ», το οποίο βασίστηκε σε ένα ειδεχθές έγκλημα που συνέβη στο Κάνσας.