Αγκάθα Κρίστι: Η «βασίλισσα του εγκλήματος» που θα γινόταν… τραγουδίστρια

Αποτελώντας μια από τις πιο επιτυχημένες συγγραφείς όλων των εποχών, με τα έργα της να έρχονται στην τρίτη θέση της κατάταξης των πιο πολυδημοσιευμένων βιβλίων στον κόσμο, πίσω μόνο από τα έργα του Σαίξπηρ και τη Βίβλο, η «βασίλισσα του αστυνομικού μυθιστορήματος» Αγκάθα Κρίστι κατάφερε να αιχμαλωτίσει τις καρδιές των ανθρώπων μέσα από τα συγκλονιστικά της θρίλερ, που κρατούν αμείωτη την αγωνία κάθε αναγνώστη.

Η Αγκάθα Μέρι Κλαρίσα Μίλερ, γνωστή ως Αγκάθα Κρίστι, γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1890, στο Τορκί του Ντέβον, μεγαλώνοντας σε ένα εύπορο περιβάλλον, με υπηρέτες και γκουβερνάντες, καθώς η οικογένειά της ανήκε στην ανώτερη μεσαία τάξη. Όμως, οι μεγάλοι κήποι, το γκαζόν και το άνετο σπίτι της στοιχειοθέτησαν ένα περιβάλλον που θα αποτελούσε το σκηνικό για πολλές από τις μετέπειτα ιστορίες της...

Εν αντιθέσει με τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια της, η Κρίστι δεν φοίτησε σε κάποιο σχολείο, λαμβάνοντας κατ’ οίκον εκπαίδευση από γκουβερνάντες και από την τεράστια βιβλιοθήκη που υπήρχε στο σπίτι της, η οποία περιελάμβανε μεταξύ άλλων πλήρεις εκδόσεις μυθιστορημάτων του 19ου αιώνα και βικτωριανά λογοτεχνικά περιοδικά.

Τα ανέμελα παιδικά της χρόνια ανακόπηκαν απότομα από τον θάνατο του πατέρα της, όταν η Αγκάθα ήταν 11 χρονών, με τη μητέρα της να καλείται να αντιμετωπίσει - με θετικό τελικά αποτέλεσμα – μια αρκετά δύσκολη περιπέτεια, που αφορούσε τα οικονομικά της οικογένειας. Οι όποιες δυσκολίες, όμως, δεν επηρέασαν στο ελάχιστο τη δική της εκπαίδευση, που διανθίστηκε με μαθήματα πιάνου, χορού και τραγουδιού.

Παρά την ομορφιά και την ικανότητά της τόσο στο τραγούδι όσο και στο πιάνο, η Κρίστι απέρριψε από πολύ νωρίς την ιδέα να ακολουθήσει την καριέρα της τραγουδίστριας ή πιανίστριας, λόγω της αγχώδους και ντροπαλής της φύσης, που συχνά άγγιζε τον παραλυτικό βαθμό, ενώ βρίσκονταν σε δημόσιο χώρο. Αυτό αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι, αν και δέχθηκε, την περίοδο 1957 – 1976, τη θέση προέδρου στη «Λέσχη Ανίχνευσης», μια ομάδα κορυφαίων Βρετανών συγγραφέων μυστηρίου, ζήτησε να μη μιλήσει ποτέ δημόσια.

 redford2

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε σε νοσοκομείο του Ντέβον, όπου και εκπαιδεύτηκε από έναν έμπειρο φαρμακοποιό, μαθαίνοντας σχεδόν τα πάντα σχετικά με την παρασκευή δηλητηρίων, τα οποία «πρωταγωνίστησαν» σε αρκετά από τα σπουδαία μυστήριά της.

Το 1919, απαντώντας με τον δικό της τρόπο σε μια πρόκληση της αδελφής της για το κατά πόσο θα μπορούσε να γράψει μια καλή αστυνομική ιστορία, έκανε το ντεμπούτο της στα γράμματα, γράφοντας ένα βιβλίο, που έμελλε να γίνει κορυφαίο: τη «Μυστηριώδη υπόθεση στο Στάιλς». Κι αυτό γιατί η πρώτη ιστορία του Ηρακλή Πουαρό έμελλε να αποδειχθεί όχι μόνο ένα εθνικό μπεστ σέλερ, αλλά και ένα αγαπημένο κλασικό βιβλίο διεθνώς.

Kαι κάπως έτσι «γεννήθηκε» ο Ηρακλής Πουαρό, ο ντετέκτιβ με το ωοειδές κεφάλι, τον οποίον εμπνεύστηκε από τους Βέλγους πολίτες, που συνάντησε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίοι για να σωθούν και να αποφύγουν τις συνέπειες του πολέμου, κατέφευγαν στην Αγγλία ως πρόσφυγες.

 redford2

Πολύ σύντομα, η συγγραφική της επιτυχία επισκιάστηκε από τον χαμό της μητέρας και το διαζύγιο από τον πρώτο της σύζυγο και πατέρα της μοναχοκόρης της, τον Άρστιμπαλντ Κρίστι, γεγονότα που την επηρέασαν βαθιά, κάνοντάς τη, μάλιστα, να εξαφανιστεί για έντεκα ημέρες. Παρά την τεράστια κινητοποίηση, κανείς δεν κατάφερε να τη βρει, με την ίδια να παρουσιάζεται χωρίς ποτέ να εξηγήσει την πράξη της και τους λόγους που την οδήγησαν σ’ αυτήν.

Σχεδόν μετά από τρία χρόνια, το 1930, παντρεύτηκε για δεύτερη και τελευταία φορά με τον αρχαιολόγο σερ Μαξ Μάλοουαν, τον οποίο συνόδευε στις αποστολές του στη Μέση Ανατολή, όπου κι εξελίχθηκαν αρκετά από τα μυθιστορήματά της. Στα ανατολίτικα τοπία που αντίκρισε, εμπνεύστηκε την πνευματώδη Μις Μαρπλ, μια γηραιά, γλυκιά πλην όμως… κουτσομπόλα κυρία, που αποδεικνύεται η καλύτερη ερευνήτρια εγκλημάτων του Σεντ Μέρι Μιντ.

Στη μακροχρόνια συγγραφική της πορεία, η Κρίστι έγραψε περίπου ογδόντα μυθιστορήματα, τριάντα συλλογές διηγημάτων και δεκαπέντε θεατρικά έργα, ενώ από την πένα της δημιουργήθηκαν επίσης έξι αισθηματικά ρομάντζα με το ψευδώνυμο Μέρι Γουέστμακοτ.

Το «άστρο» της, όμως, εξακολουθεί να λάμπει μέχρι και σήμερα, καθώς εκτός από τις συνεχείς ανατυπώσεις των μυθιστορημάτων της και τη μεταφορά τους στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, το θέατρο και το ραδιόφωνο, η διάσημη «Ποντικοπαγίδα» παραμένει η μακροβιότερη θεατρική παράσταση στον κόσμο, που παρουσιάζεται στο Γουέστ Εντ από το 1952.

Η «μητέρα» του Πουαρό, της Μις Μαρπλ, του Τόμι και της Τάπενς και του Τζέιμς Πάρκερ Πάιν άφησε την τελευταία της πνοή στις 12 Ιανουαρίου του 1976, σε ηλικία 85 ετών, στο ήσυχο Γουίντερμπρουκ, ένα όμορφο χωριό της αγγλικής υπαίθρου.

 redford2

10 «μυστικά» της Αγκάθα Κρίστι

1. Ονόμασαν με τον σύζυγό της το σπίτι τους «Styles» από το πρώτο της μυθιστόρημα, τη «Μυστηριώδη υπόθεση στο Στάιλς».

2. Οδηγήθηκε στη συγγραφή του διάσημου βιβλίου της «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» από ένα ταξίδι της, κατά τη διάρκεια του οποίου το τρένο ακινητοποιήθηκε λόγω ξαφνικής καταιγίδας.

3. Το 2013, η «Δολοφονία του Ρότζερ Ακρόιντ» ψηφίστηκε ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα όλων των εποχών από συνολικά εξακόσιους συγγραφείς της «Crime Writers' Association».

4. Έχει δηλώσει ότι… «είδε» δύο φορές στη ζωή της τον Ηρακλή Πουαρό: μια γευματίζοντας στο Savoy και μια φορά σε ένα πλοίο, ταξιδεύοντας προς τα Κανάρια Νησιά.

5. Όταν δημοσιεύθηκε η «Αυλαία», η τελευταία υπόθεση του Ηρακλή Πουαρό, στην οποία ο διάσημος ντετέκτιβ πεθαίνει, οι «New York Times» του αφιέρωσαν μια ολοσέλιδη νεκρολογία.

6. Υπέφερε από ναυτία, όπως και ο Πουαρό.

7. Τα δύο πράγματα που την ενθουσίαζαν περισσότερο ήταν το αυτοκίνητό της, ένα γκρίζο Morris Cowley, και το δείπνο με τη βασίλισσα στο παλάτι του Μπάκιγχαμ.

8. Από τα έργα της, το πιο αγαπημένο της ήταν «Μάρτυρας κατηγορίας».

9. Συχνά βοηθούσε τον αρχαιολόγο σύζυγό της στις ανασκαφές που συμμετείχε, καθαρίζοντας τα ευρήματα με την κρέμα προσώπου της.

10. Το μυθιστόρημά της «Ο ωχρός ίππος» και η παραστατική περιγραφή της δηλητηρίασης συνέβαλαν, το 1971, στη σύλληψη του αληθινού κατά συρροή δολοφόνου Γκράχαμ Γιανγκ.